ความเป็นมาของลอดช่องไทย จากอดีต จนเป็นปัจจุบัน

ลอดช่อง...เป็นขนมไทยแท้โบราณชนิดดั้งเดิม โดยที่ใครๆ พากันคิดว่ามันคือขนม ที่มาจากเกาะสิงคโปร์นู้น แต่แท้จริงแล้วต้นกำเนิดไม่ได้มาจากประเทศสิงคโปร์ แต่เกิดจากภูมิปัญญาของคนไทยเรานี่เอง ที่ได้นำแป้งมันสำปะหลังมาปั้น และนวดให้เหนียว รับประทานกับกะทิสด น้ำเชื่อม และน้ำแข็ง แค่นี้ก็สามารถเพิ่มความสดชื่นให้กับผู้บริโภคได้แล้ว แต่หลายคนคงสงสัยว่าแล้วคำว่า สิงคโปร์ล่ะ มาจากไหน ซึ่งเป็นชื่อที่เรียกกันจนติดปากถึงบริเวณที่ตั้งของร้านลอดช่อง ที่เป็นเจ้าแรก ในการทำ “ลอดช่องสิงคโปร์” นั่นเอง หากย้อนไปเมื่อประมาณ 60 ปีก่อน ร้านลอดช่องบังเอิญไปตั้งอยู่บริเวณหน้าโรงภาพยนต์สิงคโปร์ หรือโรงหนังเฉลิมบุรี บนถนนเยาวราช และเมื่อลูกค้าจะไปทานก็มักจะเรียกว่า “ไปทานลอดช่องหน้าโรงหนังสิงคโปร์” สุดท้ายก็เรียกให้สั้นลงว่า “ลอดช่องสิงคโปร์”
การทำลอดช่องยังมีการผลิตโดยใช้ข้าวเจ้าผสมกับสีสมุนไพรที่ได้จากธรรมชาติในท้องถิ่น ถือว่าปลอดภัยแต่ก็มีปัญหาเนื่องจากขั้นตอนการผลิตที่ไม่สะอาดพอ อีกทั้งประเทศไทยเป็นประเทศเมืองร้อน อาจเป็นสาเหตุทำให้ลอดช่องไม่สามารถเก็บไว้ได้นาน ทำให้เกิดการเน่าเสีย และเป็นอันตรายต่อผู้บริโภค ดร.น้ำทิพย์ วงษ์ประทีป ได้ร่วมกับ กลุ่มผู้ผลิตลอดช่องชุมชน ชาวหนองกระดิ่ง ตำบลหนองกระดิ่ง อำเภอคีรีมาศ จังหวัดสุโขทัย พัฒนาคุณภาพลอดช่องให้มีความสะอาดปลอดภัย สร้างเอกลักษณ์และมีคุณค่าทางโภชนาการจากสมุนไพรให้แตกต่างจากลอดช่องทั่วไป
ลอดช่องสมุนไพร ที่มีสีสันสวยงามตามสีสมุนไพร ต้องใช้วัตถุดิบที่เป็นข้าวเจ้าท่อนปลอดสารพิษ น้ำสมุนไพรที่ไม่มีการใช้สารเคมี และอุปกรณ์การผลิตที่สะอาด เป็นปัจจัยหลักที่สามารถดึงดูดใจผู้บริโภค อีกทั้งยังมีสรรพคุณทางยาช่วยบำรุงหัวใจทำให้ชุ่มชื่น บำรุงโลหิต แก้ท้องร่วง-ท้องเสีย และบำรุงธาตุได้อีกด้วย